Salam buat semua. Salam Zulkaedah. Semoga korang semua dalam keadaan sihat walafiat serta berbahagia di samping keluarga tercinta. Hari ini Atok dan Wan seronok kerana anak cucu dan menantu berkumpul di rumah kami. Dah lama sangat tinggal berdua. Terasa sunyi tanpa anak-anak di sisi. Alhamdulillah, sempena kepulangan mereka, Wan korang masak gulai lemak ketam berserta ikan tenggiri goreng cili api. Berselera sungguh Atok makan bersama-sama diorang. Atok tidak dambakan wang ringgit anak-anak kerana pencen Atok cukup untuk menampung keperluan kami berdua. Tapi alangkah bahagianya Atok dan Wan kalau mereka dapat kembali setiap hujung minggu untuk makan bersama, sunyi benar rumah kami tanpa hilai ketawa anak dan tangisan cucu-cucu. Tapi apakan daya, mereka terpaksa berjauhan kerana mencari rezeki di tempat orang.
Oklah kali ini Atok nak sambung lagi cerita tentang hal orang-orang Jepun suatu ketika dahulu. Bukan sahaja pasal pelacur-pelacur mereka yang nampak sopan dan tertib di luaran, tetapi juga tentang kehadiran rakyat Jepun biasa yang pernah menyumbang kepada kemakmuran Tanah Melayu suatu masa dahulu, yang pernah ditampilkan dalam akhbar tetapi kurang mendapat perhatian rakyat marhaein Malaya. Seperti imigran lain, mereka mengimpikan kehidupan yang lebih baik di bumi asing bukan milik mereka. Namun, konflik antara kaum sentiasa bersama mereka sehingga memaksa mereka memilih untuk pulang ke negara asal mereka, Jepun. Jasa mereka seharusnya kita kenang kerana sumbangan mereka membantu pembangunan negara. Seharusnya kita mengambil iktibar tentang hubungan kaum di Malaya ketika itu.
Jadi, Atok nak korang baca sampai habis cerita ini, dan jangan lupa komen. Nyatakan apa yang terbuku di dalam sanubari korang berhubung cerita ini.Seperti biasa Atok nak ucapkan terima kasih yang tidak terhingga kepada semua pemilik bahan yang Atok gunakan dalam penceritaan ini. Jasa korang tetap Atok kenangkan. Oklah...layan jangan tak layan ya....
A. SEJARAH KEDATANGAN ORANG JEPUN KE TANAH MELAYU
Sebelum Pemulihan (Pemodenan) Meiji dalam tahun 1868, hubungan Jepun dengan Semenanjung Tanah Melayu terhad kepada pedagang dari Kepulauan Ryukyu dan kapal dagang kerajaan yang melawat pelabuhan Melaka. Lebih ramai orang Jepun mula berhijrah ke Tanah Melayu dalam jumlah yang kecil selepas pemulihan (Pemodenan) Meiji. Kedudukan masyarakat Jepun di Tanah Melayu berubah sejak kedatangan pendatang terawal hingga menjelang pendudukan Jepun pada Disember 1941.
 |
| Kedatangan para Imigran Jepun dan Cina ke Asia Tenggara dalam dekad-dekad akhir abad ke-19 |
Pada tahun 1880-an dan 1890-an, kumpulan pendatang Jepun terbesar di Asia Tenggara terdiri daripada beberapa ratus orang di Singapura dan Manila. Pendatang awal Jepun ini kerap terlibat dalam pelacuran dan perniagaan yang berkaitan dengan menyokong perdagangan seks dan rumah pelacuran. Kebanyakan penduduk Jepun di Tanah Melayu tinggal di Negeri-Negeri Selat, dengan Singapura mengandungi lebih separuh daripada jumlah penduduk. Orang Jepun juga menetap di bandar utama lain seperti Pulau Pinang, Ipoh dan Seremban. Masyarakat Jepun yang ‘kecil tetapi penting’ dianggap sebagai salah satu orang Asia yang paling dihormati dalam hierarki kaum Tanah Melayu.
1. Rumah Pelacuran Jepun
Dalam masyarakat Malaya yang sangat berstrata dan perkauman, British menduduki kebanyakan jawatan pentadbiran dalam perkhidmatan awam, manakala penyertaan orang Melayu dikekalkan pada tahap minimum kerana ketidakupayaan mereka untuk memerintah, dan kebanyakan orang Cina dan India dianggap sebagai migran dan buruh sementara. Walaupun kebanyakan orang Jepun di Tanah Melayu pada masa ini adalah pekerja seks wanita, sebagai pekerja seks mereka sangat didambakan dan dikunjungi oleh orang Eropah dan orang Asia yang kaya.
Wanita dari China dan Jepun meninggalkan mereka negara asal kerana kebuluran, kesusahan dan pergolakan politik, untuk mencari kehidupan alternatif di tempat lain. Mereka yang tidak menjadi buruh untuk membayar hutang ditanggung untuk laluan itu akhirnya menjadi pelacur. Pelacur boleh membuat sehingga $12 sehari, berbanding 40 sen sehari untuk kuli wanita. Biasanya berusia 14 atau 15 tahun apabila mereka mula. Mereka bekerja sekurang-kurangnya selama enam tahun hingga ke seumur hidup untuk membayar hutang mereka.
Gambaran keadaan salah satu rumah pelacuran Jepun di Kuala Lumpur dalam tahun 1888 dinyatakan dalam laporan Ketua Jurubedah Selangor kepada Residen British ketika itu:
I visited the brothels in question, and found that two cases of small-pox, existed and the two females were going about as usual. I need hardly say what the result may be or has been . The brothel was open and people were going out and in. I saw the Supt of Police, and he has taken all precautions, but I must add that the drains in this street are simply horrible. Typhoid fever also is prevalent in this street, and The goods shed are also in a very insanitary condition and require cleaning out with disinfectant.
 |
| Rumah kedai ini bermula sejak tahun 1920-an dan ternyata mempunyai banyak gelaran. Suatu ketika dahulu, ia adalah rumah pelacuran yang didepankan sebagai Hotel Mah Lian di K.Lumpur. |
Komuniti Jepun dipercayai bertapak di Pulau Pinang sejak 1880. Kebanyakkanya adalah kaum wanita, banyak dari wanita-wanita ini terlibat di dalam kegiatan pelacuran. Pada tahun 1910 86% daripada 149 orang wanita Jepun terlibat di dalam kegiatan pelacuran. Mereka dikenali sebagai Karayuki-san, majoritinya berasal dari Kyushu, Jepun. Orang Cina Pulau Pinang memanggil Lebuh Cintra sebagai Jipun Kay (Jalan Jepun) dan Kampung Malabar sebagai Jipun Sin Lo (Jalan Jepun Baru). (sumber: The Star April 22,2002)
Concubine Lane di Ipoh telah wujud sejak awal 1890-an, apabila ia dikenali sebagai 'The Second Wife Lane', disebabkan oleh semua pelacur yang beroperasi di sini, bersama-sama dengan sarang perjudian. Sebelum ini, semua bangunan lama di bandar lama Ipoh telah musnah akibat kebakaran besar pada tahun 1892.
 |
| Concubine Lane, Ipoh |
Dalam tahun 1931, bukan sahaja di Kuala Lumpur, malah di seluruh Selangor, operasi pembersihan telah dibuat. Tiga rumah pelacuran Cina di Sungei Besi dengan 32 pelacur dan dua di Rawang dengan lima pelacur telah ditutup. Lima rumah pelacuran Jepun di Kuala Lumpur dengan 21 pekerja seks, dua di Rawang dengan empat perempuan jalang, tiga di Klang dengan 16 ‘ayam’, satu di Kuala Selangor dan satu di Rasah telah ditutup. Lain-lain rumah pelacuran telah ditutup tahun lepas di Ampang, Rawang dan Sungei Besi kerana dasar kawalan kerajaan yang dinyatakan di atas.
Wanita-wanita tersebut telah dibenarkan pergi ke mana-mana yang mereka suka dan ramai daripada mereka sudah pasti akan menjadi pelacur "licik". Terdapat berpuluh-puluh rumah pelacuran kecil yang dikendalikan oleh keluarga: di sesetengah daripadanya anda boleh melihat sekilas dapur dan, di belakang, sama seperti di setiap rumah Cina yang dihormati, sebuah kuil Buddha yang kecil dan berwarna-warni tanpa rasa tahu malu, suram, kotor, tidak terganggu. Bapa ayam menjemput orang yang lalu lalang untuk melihat tawaran hari itu.
Pengalaman menunjukkan bahawa apabila seorang wanita telah berada di rumah pelacuran selama beberapa tahun, dia jarang mengambil apa-apa pekerjaan lain sehingga dia dipaksa oleh usia lanjut untuk melakukannya, dan kemudian dia mencari nafkah dengan mencuci, menjahit atau lain-lain kerja tidak mahir. Wanita menjalani kewujudan yang hina ini selama 10, 15 atau bahkan 20 tahun sebelum mereka meninggalkannya. Sebilangan kecil yang bernasib baik meninggalkannya untuk menjadi isteri atau perempuan simpanan kepada pelanggan kegemaran mereka.
Pada hari Ahad, 20 Julai 1931, di Mahkamah Polis, Seremban, di hadapan Che' Hamza, Majistret Polis, tujuh wanita Jepun dan seorang wanita Cina didakwa oleh pendakwa kes Encik Blythe kerana membantu dalam pengurusan rumah pelacuran dan premis untuk dijadikan rumah pelacuran. Janike Naki, seorang wanita Jepun yang didakwa sebagai penjaga rumah pelacuran (2), sebagai penduduk rumah pelacuran (3), menggunakan pengaruh ke atas pelacur dan (4), gagal mendaftarkan orang asing yang menginap di hotel. Memberi keterangan, Detektif-Inspektor Ranee berkata bahawa dia memantau hotel itu selama beberapa malam. Kebanyakan pelanggan adalah orang Eropah, yang pernah membawa wanita ke hotel. Beberapa pelacur tinggal di sekitar hotel. Dalam pembelaannya wanita itu berkata bahawa dia tidak tahu bahawa wanita yang dibawa ke hotel itu adalah pelacur.
Wanita-wanita tersebut telah disabitkan kesalahan Denda berjumlah $600 (secara ingkar enam bulan penjara) telah dikenakan oleh Hakim Daerah (En. G. C. Dodd). Semua pelacur Jepun itu diperintahkan untuk membayar denda $25 setiap satu atau sebulan penjara. Bagaimanapun, wanita Cina itu telah dilepaskan. Seorang lelaki Jepun yang tinggal di premis itu (Hotel Green, terletak di Verdun Road, (luar Jalan Besar) mempunyai pertuduhan yang sama terhadapnya, tetapi didapati dia tidak mempunyai kaitan dengan wanita itu dalam apa cara sekalipun dan dia dilepaskan.
Semasa Pendudukan Jepun di Ipoh, menurut rekod polis, Jepun memberi lesen kepada kira-kira 600 wanita untuk profesion ini. Masalah pelacuran terus berleluasa di Ipoh walaupun selepas Perang. Dalam tahun 1946, pada mesyuarat terakhir Lembaga, seorang penduduk Eropah mengadu bahawa dua rumah di kawasan yang didiaminya tidak menimbulkan persoalan tentang akhlak penghuninya. Dengan bantuan Pegawai Kebajikan, Konstabel wanita yang baru diambil, Cik Ong ditugaskan Kerja khas untuk menyelesaikan masalah itu. Beliau akan mengumpulkan wanita-wanita di jalan ini di mana dia akan bertindak sebagai pengiring. Juga dilaporkan bahawa tindakan akan diambil terhadap mereka yang mencari nafkah sebagai bapa ayam kepada pelacur-pelacur tersebut
 |
| Sungguh tak disangka gadis Jepun yang kelihatan sopan ini sebenarnya seorang pelacur |
 |
| Pelacur-pelacur dari Cina mendapat permintaan tinggi daripada pekerja-pekerja Cina di Tanah Melayu |
Dalam bancian Tanah Melayu 1911, penguasa banci menulis bahawa "perlu diingat bahawa, walaupun golongan bawahan orang Jepun yang membentuk sebahagian besar pendatang lelaki Jepun, ada juga di antara mereka yang terlibat dalam mana-mana pekerjaan ternama walaupun minoriti". Amalan perubatan Jepun muncul sebagai perniagaan subsidiari penting yang menyokong pelacuran Jepun. Doktor Jepun telah diupah oleh beberapa rumah pelacuran untuk melakukan pemeriksaan perubatan mingguan ke atas pelacur Jepun untuk penyakit kelamin.
Menjelang tahun 1910, sudah ada empat amalan perubatan Jepun di Tanah Melayu yang melayani rumah pelacuran. Klinik Jepun pertama telah dibuka oleh Kōzō Nakano dari Nagasaki pada tahun 1894 yang dihubungkan dengan cawangan Singapura Mitsui & Co. Seorang lagi doktor Jepun yang terkenal ialah Takeshiro Nishimura yang membuka kliniknya di Singapura pada tahun 1902 dan beliau menjadi terkenal kerana merawat keluarga diraja Melayu. Nishimura menjadi presiden Persatuan Jepun pada tahun 1934. Agak sukar untuk mengandaikan hubungan yang kuat antara doktor dan ciri amalan perubatan berkaitan pelacuran doktor Jepun terdahulu yang telah berhijrah ke Tanah Melayu.
Hierarki kaum bergabung jalin dengan amalan perubatan, mewujudkan pembahagian berdasarkan kaum, kelayakan perubatan dan gabungan empayar. Doktor Jepun telah melatih dan mempraktikkan perubatan di Tanah Melayu pada masa Jepun sebagai kuasa empayar tetapi masih dianggap sebagai orang Asia di Malaya. British yang berstrata tinggi di mana orang Eropah memegang jawatan paling tinggi dalam kerajaan dan perniagaan, dan orang bukan Eropah dijangka menjadi bawahan kepada mereka dalam semua urusan. Beberapa keluarga Jepun mengambil kesempatan daripada institusi pendidikan yang ditubuhkan untuk elit penjajah British Malaya sambil mengekalkan hubungan dengan Jepun. Pengijazahan mereka dari institusi perubatan kolonial tempatan membezakan mereka daripada doktor Jepun lain di Tanah Melayu.
Menjelang tahun 1920-an, kedudukan Jepun di Tanah Melayu telah berubah. Dasar kerajaan Jepun terhadap penduduk mereka di luar negara dan wilayah selatan telah berubah. Seperti yang dilaporkan dalam memo yang ditulis pada tahun 1921 oleh pegawai Pejabat Luar British, Frank T. Ashton-Gwatkin mengenai subjek Jepun di Hindia Timur, terdapat beberapa siri injunksi yang dikeluarkan melalui konsulat Jepun kepada semua penduduk Jepun dan pendatang untuk memperbaiki keadaan mereka; adab, memakai pakaian Jepun, bersopan santun dan berdamai, kerap mengunjungi hotel terbaik, menggunakan kereta bermotor dan gerabak daripada beca dan trem, dan berhati-hati untuk mengelakkan konflik dengan pihak berkuasa tempatan.
Serentak dengan itu timbul pergolakan dari pihak Jepun untuk menghentikan pelacuran Jepun di British Malaya (selepas Singapura pada tahun 1919), sebagai merendahkan martabat Jepun. Banci 1921 kini mencatatkan penghantaran pulang pelacur Jepun dan peningkatan dalam perniagaan Jepun dan pemilikan ladang getah. Dalam tahun 1931, sumber jangkitan penyakit kelamin dikenalpasti berlaku dalam urutan kekerapan berikut: Pelacur licik Cina; berlesen Cina; Tamil; Melayu; Siam, Jepun; tidak dikelaskan; Sikh; Eurasia. Satu kursus rawatan untuk sifilis ialah sepuluh suntikan sebatian arsenik dan bismut, dan dua sesi sedemikian dinasihatkan sebagai rutin."
3. Perkhidmatan Dobi oleh orang Jepun
Petempatan Jepun di Selangor bermula di Kuala Lumpur apabila pihak Residen Selangor menerima mereka sebagai pencuci kontrak dengan kerajaan negeri. Mereka akan menjalankan pembasuhan pakaian bagi kerajaan Negeri Selangor mengikut kontrak berdasarkan syarat berikut untuk tempoh 3 tahun, mulai 1 Januari 1898.
Residen Selangor akan menjamin pendapatan purata (minima 3 orang) Tukang Cuci $100 sebulan dengan membekalkan mereka atau melalui sumber lain, 2500 helai basuhan untuk dibasuh pada kadar $4 setiap ratus, tidak kira barang-barang kecil dan besar kepadanya untuk membolehkannya mencuci dengan harga tersebut. Sebarang wang yang diterima oleh Tukang Cuci kerana membasuh lebih dan melebihi $100 sebulan adalah menjadi miliknya. Namun, Tukang Cuci tidak dibenarkan membasuh untuk pertubuhan di bahagian lain di Selangor.
Residen Selangor juga akan menyediakan Tukang Cuci dan pembantu-pembantunya, tempat tinggal yang sesuai, di suatu tempat berhampiran Residency, secara percuma lengkap dengan bilik basuh dan seterika serta tempat pengeringan dan juga jika boleh, sebidang tanah untuk menanam sayur-sayuran dll. Mereka kemudiannya mengembangkan perniagaan dobi mereka ke Taiping, dan Seremban, mengikut kontrak yang sama.
4. Pekerjaan-pekerjaan lain oleh orang Jepun
Kehadiran masyarakat Jepun di Ipoh, Perak dikesan bermula pada tahun 1893, ia ada dalam rekod kerajaan negeri Perak. Mereka perkenalkan perkhidmatan bas dari Ipoh ke Batu Gajah. Ketika itu perkhidmatan pengangkutan menggunakan kereta kuda, tetapi hanya berjalan dalam tempoh singkat. Selain pekerjaan-pekerjaan yang disebutkan, terdapat sekumpulan orang Jepun yang diambil bekerja dengan Syarikat Kereta api. Hal ini kerana mereka dilihat mahir dan pakar dalam pembinaan rangkaian jalan kereta api di Jepun dan juga di New Caledonia. Terdapat juga di antara mereka yang menjadi Guru di sekolah-sekolah Mubaligh Kristian. Di Ipoh banyak terdapat banyak kedai orang Jepun.
Koloni Jepun di Negeri Sembilan, tidak seperti rakan senegara mereka di bahagian lain Malaya, mengambil bahagian penting dalam kehidupan awam. Dr. S. Koiwal, pernah menjadi naib presiden Kelab Rotary Seremban, dan seorang pekerja awam terkemuka, mengikuti jejak langkah Encik S. Tomonaga, seorang perintis getah Jepun Negeri Sembilan. yang meninggal dunia beberapa tahun lalu dan anaknya mendapat pendidikan di Kolej Raffles. Orang Jepun Seremban telah mengekalkan nama Encik Tomonaga dengan mendirikan patung gangsa di luar rumah kelab mereka yang luas di Temiang Road.
Hubungan dengan orang Negeri masa lalu terputus akibat kematian Dr. Sasaki, seorang pengamal perubatan Jepun perintis Seremban. Ketika itu Dr. Sasaki berumur 52 tahun. Dia meninggalkan seorang balu, enam anak lelaki dan dua anak perempuan. Pengebumian adalah di tanah perkuburan Jepun di Lemon Street. Pendeta Saitoh, paderi Buddha Jepun tempatan, memimpin upacara itu.
Orang Jepun di Negri Sembilan sangat meminati sukan tenis, dan selama beberapa tahun mereka telah memenangi kejuaraan tenis Negeri Sembilan. Juara tenis Jepun Malaya ialah Nakata yang juga juara Negeri Sembilan. Kecuali Johor, komuniti Jepun di Negeri Sembilan mungkin yang terbesar di Malaya di luar Singapura. Kebanyakan mereka terlibat dalam penanaman, dan Persatuan Jepun Negeri Sembilan mempunyai keahlian yang ramai.
Dalam tahun 1933, Piala Wakita yang disampaikan oleh En.Wakita dari Tokyo untuk Lawn Tennis di kalangan anggota masyarakat Jepun Negri Sembilan telah dimenangi oleh M. Sakata. Encik Sakata, beberapa tahun lalu, memenangi Kejohanan Terbuka Negeri dua kali. Berikut adalah keputusan penuh Kejohanan Piala Wakita yang dimainkan di gelanggang keras Persatuan Jepun Negri Sembilan di Temiang Road:
Pusingan pertama
- N. Oda menewaskan S Sugimoto 6-2, 5-7, 6-2.
- M. Sakata makan T. Matsumura 6--2, 6-1.
- C K. Seki tewas kepada S. Makata 2-6, 2-6.
- M. Kotah menewaskan K. Sakamoto 6-1, 6-4.
- Y. Oda menewaskan K. Johno 5-7, 6-3, 6-4
- T. Suga menewaskan Y. Itoda 6-1, 6-1.
- K. Gotah menewaskan R. Hanaoka 8-6,10-8.
Pusingan kedua.
- K. Ryu menewaskan N. Oda 6-3, 6-2
- M. Sakata menewaskan S. Makata 7-5, 8-6.
- M. Kotah menewaskan Y. Oda 7-5, 6-3.
- T. Suga menewaskan K. Gotah 6-2, 6-2.
Separuh Akhir:
- M. Sakata menewaskan B. K. Ryu 6-4, 3-6, 6-3.
- T. Suga menewaskan M. Kota 6-4, 6-8, 6-1.
Akhir:
- M. Sakata menewaskan T. Suga 6-4, 6-4.
Dalam tahun 1936, kisah rompakan berani berlaku di kampung Rantau, beberapa batu dari pekan Seremban. Dua orang Melayu memasuki rumah seorang wanita Jepun, telah menyerangnya dan seorang lagi wanita Jepun yang tidur di sana, melarikan diri dengan $50. dan jam tangan bernilai $12. Seorang wanita mengalami patah tangan, manakala seorang lagi cedera pada tulang rusuk. Mereka kini berada di Hospital Seremban. Susulan siasatan polis Seremban, seorang lelaki telah ditahan kerana disyaki tetapi wanita itu tidak dapat mengenal pasti identitinya. Rompakan itu berlaku pada awal pagi Sabtu.
 |
| Tugu Peringatan Mr. Tomonaga bekas Presiden Persatuan Jepun Negeri Sembilan |
B. IMPAK KOMUNITI JEPUN DI TANAH MELAYU DAN SINGAPURA
Daripada populasi hanya 120 orang dalam tahun 1891, kemudian meningkat kepada 535 orang dalam tahun 1901. Sepuluh tahun kemudian bilangan mereka naik kepada 2,029 orang dalam tahun 1911. Seterusnya, masyarakat Jepun di Negeri-negeri Melayu Bersekutu meningkat kepada 2,078 orang dalam tahun 1921.
Pada tahun 1906, Encik F. Tanaka, Konsul Kebawah Duli Yang Maha Mulia Jepun bagi Negeri-Negeri Selat (Konsul Jepun terletak di Singapura), melawat Negeri-negeri Melayu Bersekutu dengan tujuan untuk melihat sesuatu tentang industri pertanian dan perlombongan di negeri-negeri ini dan untuk memeriksa keadaan umum kehidupan. orang Jepun di dalamnya. Encik Tokichi Tanaka, telah melawat Pulau Pinang dan F. M. S. Di Ipoh, beliau dikatakan telah menolak hinaan awam bahawa ramai wanita Jepun di negaranya akan membuat "ayah" yang sangat baik di bahagian ini, dan mengisi perkhidmatan yang sangat diperlukan dengan sangat memuaskan,
Banci 1921 mencatatkan penghantaran pulang pelacur-pelacur Jepun dan peningkatan dalam perniagaan Jepun dan pemilikan ladang getah. Seperti yang dilaporkan dalam angka banci terakhir yang diambil sebelum perang pada tahun 1931. Individu-individu seramai 1,323 ini sebahagian besarnya tergolong dalam "komuniti kedai dan perdagangan" dengan ramai yang terlibat dalam penanaman getah dan besi. perlombongan.
Pandangan negatif terhadap Jepun ini telah berubah. Tambahan pula, pakatan Britain dengan Jepun, dan bantuan Jepun dalam mengawal pemberontakan Singapura, membantu meningkatkan kedudukan Jepun di British Malaya.
“Secara keseluruhannya, lebih daripada 40 pegawai British, penduduk British dan orang awam tempatan dibunuh oleh pemberontak, terdiri daripada askar India Sepoy dalam perkhidmatan British pada 15 Feb. 1915. Pemberontakan itu dapat dikesan kembali kepada pegawai pemerintah yang lemah yang kurang keyakinan pegawainya. Selain itu, Sepoy telah berpecah kepada puak yang bertentangan, dan terdapat rasa tidak puas hati di kalangan pegawai mengenai syarat perkhidmatan di sini.
Tanda pertama pemberontakan berlaku pada jam 3 petang, apabila satu das tembakan berbunyi dari dalam Berek Alexandra di Pasir Panjang. Tidak lama kemudian, pemberontak merampas kem dan membunuh pegawai mereka. Mereka membebaskan tahanan Jerman dari sel dan menjelajah bandar, membunuh mana-mana orang Eropah yang mereka temui. Walau bagaimanapun, kerana tiada pemimpin keseluruhan atau pelan induk, mereka kehabisan tenaga menjelang malam. Sementara itu, pihak British menghantar mesej SOS yang panik kepada kapal perang Rusia, Jepun dan Perancis yang mengawal kawasan itu, dan bala bantuan segera tiba. Pemberontak yang berjumlah 185 orang, tidak lama kemudian ditangkap. Menjelang Mei 1915, 36 telah dijatuhkan hukuman mati awam, 77 dihantar pusat tahanan dan 12 dipenjarakan. Hukuman mati, dengan menembak, diadakan secara terbuka dengan anggaran 15,000 penonton.”
Sebuah akhbar Jepun, Nanyo Nishi Shimbun telah diterbitkan pada tahun 1919 bagi merakamkan kegiatan serta keadaan penduduk Jepun di Tanah Melayu dan Singapura.
1. Matawang Yen Jepun
Bermula 13hb.November 1898, Yen Jepun diterima di Bank di Kuala Lumpur, bagi pihak Kerajaan, dan di semua Daerah. Perbendaharaan, dan ditukar pada kadar tukaran yang sama untuk Dolar British atau Mexico, sehinggalah 31 Disember 1898. Selepas tarikh tersebut, Yen Jepun tidak lagi diterima sebagai pembayaran hasil Kerajaan. Begitu juga dalam tahun 1899, rakyat diingatkan agar menukar ‘Silver Dollar’ Yen mereka kerana selepas bulan April tahun tersebut matawang Yen tidak lagi laku diperdagangkan.
 |
| Penerimaan Yen dalam urusniaga kerajaan dalam tahun 1898 |
2. Wad Jepun di Hospital Kuala Lumpur
Menjelang tahun 1907 bilangan penduduk Jepun di Kuala Lumpur bertambah. Pihak kerajaan Selangor merancang untuk pembinaan Wad Baharu untuk Jepun, di Hospital Kuala Lumpur. Notis bertarikh 11 Mei 1907 dikeluarkan untuk membuat tender bernilai $4,500 dan dimasukkan ke dalam Warta Kerajaan dan slip bercetak dihantar untuk diedarkan di kalangan kontraktor.
 |
| Surat Makluman Pembinaan Wad Jepun di Hospital Kuala Lumpur dalam tahun 1907 |
 |
| Tawaran Tender untuk Pembinaan Wad Jepun di Hospital Kuala Lumpur |
 |
| Nama-nama Penender dengan harga tawaran mereka untuk Pembinaan Wad Jepun tersebut |
Orang Jepun secara tradisinya membakar mayat. Tetapi mereka dilarang menanam abu di mana-mana kecuali di tanah perkuburan. Orang ramai tidak dibenarkan menaburkan abu orang mati di lautan. atau sungai. Undang-undang juga memerlukan tanah perkuburan hanya boleh diwujudkan selepas mendapat kelulusan gabenor tempatan. Semua kepercayaan dan peraturan ini, bersama-sama dengan falsafah Jepun bahawa "manusia kembali ke bumi selepas kematian", menambah persaingan sengit untuk mendapatkan tanah antara yang hidup dan yang mati. Pihak Jepun memandang serius perkara itu. Pada batu nisan di Jepun diukir perkataan: "Grave of the... family", yang menandakan orang Jepun mengebumikan jenazah keluarga yang mati beberapa generasi dalam satu kubur. Semasa pengebumian Jepun, pembakaran colok adalah sebahagian daripada upacara pengebumian Jepun. Di Tanah Perkuburan Kolonial Jepun dikebumikan di bahagian tanah perkuburan yang agak berasingan daripada yang lain.
Pada 15 Julai 1897, suatu notis perizaban sementara dikeluarkan di bawah Seksyen 5 Kanun Tanah Bahagian 181 Mukim Kuala Lumpur seluas 2 ekar untuk dijadikan tapak bagi sebuah tanah perkuburan Jepun. Perkuburan Jepun ini terletak di tengah-tengah kawasan bandar,di kawasan berhampiran Dewan Bahasa dan Pustaka, Tanah tersebut akan diselenggara dan disimpan dalam keadaan baik oleh Komuniti Jepun Kuala Lumpur.
Pada 8 April 1908, pihak Komuniti Jepun meminta kebenaran untuk menggali mayat atau tujuh orang Jepun yang dikebumikan di Petaling Hill dan memasukkannya ke Tanah Perkuburan Jepun. Dalam tahun 1912, para pemimpin komuniti Jepun di Kuala Lumpur merayu Kerajaan untuk membenarkan mereka membina rumah ibadat mereka sendiri (rakyat Jepun mengamalkan ajaran Shinto) di atas tanah perkuburan tersebut. Seorang Paderi/Sami bertanggungjawab menguruskan rumah ibadat serta tanah perkuburan tersebut.
Menurut penasihat The Japan Club of Kuala Lumpur (JCKL), T. Mandai, bilangan abu mayat yang ditanam di tanah perkuburan Jepun di Kuala Lumpur sukar ditentukan kerana tiada rekod kemasukan rasmi imigran Jepun ke Tanah Melayu. Apa yang pasti, lebih 7000 mayat. Hal ini kerana selain abu/mayat yang ditanam sejak tahun 1897. Pada tahun 1945 ketika Perang Dunia Kedua berakhir, seramai 7000 orang askar Jepun turut dikebumikan di situ. JCKL hanya mempunyai rekod penuh 500 hingga 600 orang seperti nama, asal-usul dan pekerjaan mereka di Malaysia
 |
| Kedudukan dan lokasi Tanah Perkuburan Jepun di Kuala Lumpur dalam tahun 1936 |
 |
| Lokasi Kedudukan Asal Perkuburan Jepun di Kuala Lumpur dalam tahun 1896 |
 |
| Antara kubur-kubur Jepun yang terdapat di Tanah Perkuburan Jepun K.Lumpur kini |
Tanah Perkuburan Jepun di Ipoh merupakan satu kuburan lama tempat persemadian penduduk-penduduk Jepun yang berhijrah ke Ipoh sejak tahun 1893. Tanah Perkuburan ini terletak di Jalan Sungai Pari, 30100 Ipoh, Perak.
 |
| Kedudukan Perkuburan Jepun di Ipoh |
 |
| Tanah Perkuburan Jepun Ipoh kini |
3.3 Perkuburan Jepun di Seremban
 |
| Sebahagian Peta Seremban dalam tahun 1945 |
 |
| Tanah perkuburan Jepun Seremban terletak di Lemon Street. |
 |
| Lokasi Kedudukan Asal Perkuburan Jepun di Seremban |
 |
| Tanah Perkuburan Jepun Seremban terletak dalam kawasan perkuburan Cina di Jalan Lee Sam |
Pada 17 September 1925, Presiden Persatuan Jepun, Ulu Selangor, telah menulis untuk meminta penyediaan tempat pembakaran mayat untuk Komuniti Jepun. Ketika itu mereka bergantung kepada hubungan baik dengan Komuniti Hindu untuk pembakaran mayat mereka dan mereka tidak diberi jaminan untuk meneruskan penggunaan Tanah Pembakaran Jaffnese pada masa hadapan. Bahagian 2 Mukim Ampang Pechah yang digariskan dengan warna merah pada jejak tertutup itu kini digunakan sebagai tempat pembakaran mayat oleh Komuniti Jaffnese. Ia telah diwartakan oleh Pemberitahuan Warta No. 149/98 sebagai "tanah perkuburan" tetapi nampaknya telah digunakan secara eksklusif sebagai tanah pembakaran mayat sejak sekian lama.
Masyarakat Hindu telah mengadakan mesyuarat dan menyatakan kesanggupan mereka untuk menyerahkan rizab ini kepada masyarakat Jepun. Jika Residen meluluskan pembatalan Pemberitahuan warta sedia ada, diikuti dengan pemulangan semula dan pewartaan secara berasingan dua rizab tanah pembakaran mayat, satu untuk Hindu dan satu untuk Komuniti Jepun, di mana Komuniti Jepun telah pun mencadangkan nama tiga orang sebagai Pemegang Amanah Tempat pembakaran mayat masyarakat Jepun di Ulu Selangor.
 |
| Tanah Perkuburan Jepun di Ampang Pechah , Ulu Selangor dalam tahun 1925 |
Dalam tahun 1935, kematian berlaku di Klang ke atas Encik Matsuda, seorang ahli masyarakat Jepun terkemuka. Beliau merupakan doktor gigi pertama di Klang, datang ke Tanah Melayu 25 tahun lalu. Pengebumian berlangsung pada hari Jumaat jam 4.30 petang di tanah perkuburan Jepun, di Simpang Lima, mengikut upacara Shinto. Terdapat perhimpunan besar dan perwakilan yang hadir dalam pengkebumian itu..
4. Pelaburan Ekonomi oleh Jepun di Tanah Melayu
Sebelum Perang Dunia Kedua, Jepun adalah rakan perniagaan yang menguntungkan. Tanggapan yang baik itu wujud kerana orang Jepun telah berniaga di Tanah Melayu sebelum perang, mempunyai sikap yang baik dan menjual barang barang dagangan mereka dengan harga yang murah. Orang orang Melayu memang bersedia menyambut kedatangan Jepun.
Sejarah perkembangan pelaburan Jepun di Tanah Melayu begitu ketara antara tahun 1910 hingga 1940. Pelaburan Jepun di Tanah Melayu adalah dalam industri penanaman getah, perikanan, perlombongan bauksit, bijih besi dan lain-lain galian. British membenarkan eksploitasi Jepun dalam industri bijih besi di Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu demi membantu pembangunan negeri-negeri ini.
Sebelum tahun 1909, orang Jepun tidak terlibat aktif dalam pelaburan getah di Tanah Melayu kerana mereka berasa tidak yakin terhadap kemampuan dan bersikap rendah diri hasil tanggapan Jepun sebagai sebuah negara yang kurang maju oleh negara-negara Barat. Terdapat juga penglibatan orang Jepun dalam ladang kopi di Negeri Sembilan pada tahun 1910. Penanaman getah Jepun di Tanah Melayu sebelum dan semasa Perang Dunia Pertama adalah hasil kepentingan yang ditunjukkan oleh peniaga individu dan usahawan lain di Singapura atau ahli perniagaan yang kaya di Jepun.
Aktiviti perikanan merupakan satu pekerjaan tradisi orang Jepun. Ini kerana Jepun mempunyai kawasan tanah yang terhad dan secara tidak langsung kebanyakan daripada warganya menjadi nelayan. Pada Zaman Meiji, industri perikanan hanya dijalankan di kawasan-kawasan pantai sahaja dan kaedah yang digunakan dalam penangkapan mereka adalah amat primitif. Kemudian juruteknik perikanan telah bertambah ramai apabila pemodenan mula diperkenalkan. Kebanyakan daripada hasil laut ini telah ditinkan dan dihantar ke pasaran luar Jepun.
Industri perikanan di Tanah Melayu didominasi oleh orang Jepun. Orang-orang Jepun di Tanah Melayu sudah lama terlibat dalam industri perikanan sejak awal abad ke-20 lagi. Kerajaan Jepun mengambil inisiatif untuk mempromosi aktiviti perikanan Jepun di Singapura bermula seawal tahun 1911. Sehingga tahun 1912, Jepun telah berjaya membina kapal seberat 41,229 tan. Ini menunjukkan industri perkapalan mempunyai kaitan dengan kemajuan industri perikanan yang dipelopori oleh nelayan Jepun di Tanah Melayu. Mereka tidak perlu bimbang mengenai penghantaran hasil tangkapan mereka ke Singapura kerana sebuah kapal akan dihantar bagi mengumpulkan hasil tangkapan mereka. Justeru, industri perkapalan di Jepun ternyata telah membantu pelaburan mereka dalam industri perikanan di Tanah Melayu.
Usaha ini sejajar dengan langkah sektor perikanan Jepun sejak Perang Dunia Pertama untuk menembusi pasaran asing. Kerajaan Jepun juga menghantar pakar perikanan ke kawasan tersebut untuk menyiasat dan hasilnya, salah seorang daripada mereka, Tora Yeifuku telah menubuhkan sebuah firma baru di Singapura pada tahun 1914 dengan bantuan kapitalis Jepun di Kyoto.
Jepun turut menyumbang kepada ekonomi Batu Pahat, khususnya antara tahun 1918 sehingga Perang Dunia Kedua dalam pemodenan industri keluli negara Jepun yang terpaksa bergantung bekalan bijih besi dari negara luar yang kurang maju. Hubungan baik antara Istana Johor dan Istana Maharaja Jepun juga akrab. Almarhum Sultan Abu Bakar pernah menerima bintang dari Maharaja Meiji pada tahun 1870-an.
Pada 4 Sept.1934, dilaporkan bahawa Kerajaan Jepun telah menyewa 13 kapal wap Cina dan 30 kapal wap Jepun untuk menghantar bijih besi dari tiga lombong yang baru dibeli dekat Singapura. Atas pertanyaan daripada Konsulat Jepun dan rangkaian perkapalan Jepun, wakil Malaya Tribune dimaklumkan bahawa tiada apa yang diketahui secara tempatan mengenai laporan ini. Memang benar bahawa beberapa kuari batu besi di Johor dimiliki oleh firma Jepun.
Warta kerajaan Pulau Pinang, The "P. G." menerbitkan nama tujuh syarikat perkapalan Inggeris yang bergabung dengan laluan Jerman, Perancis, Sepanyol, Itali dan Jepun dari Selat, dan berjanji untuk menerbitkan tidak lama lagi beberapa contoh bagaimana Persidangan Homeward ini telah mengurangkan eksport kami, merosakkan periuk nasi pedagang tempatan, menjejaskan perkapalan British di pelabuhan-pelabuhan, dan secara amnya terbukti berbahaya kepada Tanah Jajahan dan Empayar.
Orang Jepun juga terlibat dalam industri getah, perikanan dan perlombongan besi di Tanah Melayu, dan mereka menyumbang cukai, menggaji beribu-ribu lelaki, membelanjakan wang di sini dan membantu membangunkan negara dengan cara lain. Lebih banyak timbal balik yang kita ada, lebih baik untuk kemajuan Tanah Melayu.
"Eksport Jepun tidak selalu membawa faedah kepada firma Eropah. Di Jawa, pedagang Jepun tempatan mengimport langsung dan tiada pengagihan keuntungan kepada firma Hindia Belanda. Kami tidak mahu mengulangi kesilapan itu di British Malaya ."
Terdapat 40 atau 50 pengimport Jepun di Tanah Melayu. Banyak firma Eropah dan China juga mengendalikan import Jepun. Jepun mesti menjual barangannya, jika tidak, dia tidak dapat menampung penduduknya yang semakin bertambah. Di Tanah Melayu, firma Jepun dan Eropah harus bekerjasama serapat mungkin. Kerjasama ini harus digunakan dalam dasar perdagangan dan jualan di Tanah Melayu dan negara-negara lain.
Sila baca untuk perincian lanjut.
https://akubudaktelok64.blogspot.com/p/penanaman-getah-oleh-orang-jepun-di.html
https://akubudaktelok64.blogspot.com/p/industri-perikanan-oleh-orang-jepun-di.html
https://akubudaktelok64.blogspot.com/p/industri-bijih-besi-oleh-orang-jepun-di.html
5. Pemulauan Produk Jepun di Tanah Melayu
Perang China-Jepun 1894-1895 berlaku di Korea kerana kedua-dua kuasa tersebut mempunyai kepentingan masing-masing di Korea. Pertempuran di antara Jepun dan China berlaku di laut dan darat sejak Ogos 1894. Menjelang akhir Mac 1895, China menyerah kalah. Hasil dari rundingan yang diadakan, Perjanjian Shimonoseki telah ditandatangani pada 17 April 1895 yang membawa kerugian yang besar kepada China.
Pada 29 September 1909, sepanduk telah dipasang di Ipoh dan di perbandaran Kinta yang lain menghasut orang Cina memboikot Jepun. Sekumpulan kuli merejam wanita Jepun di Menglembu dengan batu malam tadi, seorang wanita cedera parah. Beberapa tangkapan telah dibuat. Hukuman berat terus dijatuhkan kepada kumpulan perompak di Ipoh. Empat lagi orang Cina telah dijatuhkan hukuman penjara sepuluh tahun setiap seorang, seorang daripadanya adalah lelaki yang mengambil bahagian dalam serbuan di ladang perjudian di Chemor. Berlaku serangan pengecut ke atas sebuah rumah Jepun yang terkenal di Kampar, dan merompak semua simpanan mereka berjumlah kira-kira $700 dan sejumlah barang kemas pada Februari lalu. Seorang jurubahasa Jepun terpaksa diambil keterangan dari Singapura sebelum kes ini dapat diteruskan. Boikot Jepun juga merebak ke Seremban. Plakat dalam aksara Cina telah dipamerkan sekitar bandar itu. Tindakan segera oleh polis membuat dua tangkapan nampaknya telah menghentikannya.
Pada bulan Mei 1919, satu protes besar-besaran China terhadap keputusan Persidangan Keamanan Paris yang meluluskan kawalan Jepun ke atas wilayah Jerman sebelum perang di Shandong, China, Rusuhan anti-Jepun 1919 menunjukkan kuasa nasionalisme China, Penunjuk perasaan membawa sepanduk bertulis, "Boikot produk Jepun," yang juga merupakan slogan pergerakan China, bermula pada 4 Mei 1919. Pihak berkuasa kolonial bertekad untuk menutup perkara itu dan mana-mana gerakan politik lain.
Pada 4 Julai 1929, seorang pemandu kereta sewa bermotor Cina dan Jepun mengaku bersalah atas pertuduhan menyerang antara satu sama lain yang dibawa terhadap mereka oleh Inspektor Raja Yahaya dari Balai Polis Pusat, Seremban, di hadapan Che Ma'arof bin Haji Zakaria, Majistret Seremban, pagi itu. Inspektor Raja Yahaya memberitahu Mahkamah bahawa beliau terpaksa mendesak pertuduhan sekarang kerana sudah ada empat kes yang sama setakat itu .Pemandu Cinalah yang paling malang dalam pergaduhan itu. Dia muncul di Mahkamah dengan kepala berbalut.
Urutan kes itu ialah seorang penumpang warga China sampai ke perhentian kereta sewa Labu Road dan ingin menaiki kereta sewa Jepun itu. Apabila menghampiri kereta itu, pemandu Cina itu memberitahunya supaya tidak pergi ke kereta berkenaan kerana ia milik seorang Jepun dan jika dia pergi ke sana dia akan menghadapi masalah. Maka bermulalah pergaduhan antara kedua-dua tertuduh. Encik A. W. Nightingale, A.C.P., dari Cawangan Trafik, Seremban, memberitahu Yang Arif bahawa beliau telah menerima beberapa aduan daripada pihak Jepun yang menyentuh masalah ini di perhentian kereta sewa. Ini telah menjadi gangguan biasa. Hakim bertanya sama ada terdapat anggota polis yang bertugas di sana. Encik Nightingale berkata sebagai jawapan bahawa C.P.O. hanya membenarkan seorang anggota polis yang bertugas untuk dua hentian kereta tersebut. Mahkamah mendenda tertuduh pertama (pemandu Cina) $10, dan tertuduh kedua (pemandu Jepun) $5.
Boikot Anti-Jepun ini menunjukkan bahawa intelektual Cina, bersama-sama dengan syarikat percetakan Cina, mempunyai peranan besar dalam membentuk nasionalisme Cina seberang laut di Singapura dan Tanah Melayu. Mereka memulaukan perniagaan-perniagaan milik bangsa Jepun, melakukan keganasan dan merusuh di jalanan. Semua kapal dari Kota Tinggi dan Batu Pahat menuju ke Singapura enggan mengambil penumpang Jepun kerana boikot tersebut.
 |
| Telegram yang menerangkan rusuhan kaum antara Cina dan Jepun yang merosakkan tanaman dan ladang milik orang Jepun di Johor dalam tahun 1919 |
Kuomintang menyebarkan ideologi yang membantu memupuk komuniti dengan semangat kenegaraan dalam kalangan orang Cina seberang laut di Singapura dan Malaya, Kesetiaan mereka terletak pada China dan bukannya kepada British ini tidak dapat diterima oleh British, yang bertindak balas dengan pengawasan, penindasan, dan penapisan untuk membendung ancaman terhadap pemerintahan mereka. Pemulauan ini berterusan sehingga dekad 1930-an. Permusuhan terhadap masyarakat Jepun yang tinggal di Tanah Melayu semakin meningkat. Dengan tentera Jepun yang menyerang China dalam insiden Manchuria atau Mukden pada tahun 1931, masyarakat Cina yang lebih besar telah menyatakan ketidakpuasan hati mereka terhadap minoriti Jepun di Tanah Melayu.
Pada 12 November 1931, sebuah cerita telah tersebar di Melaka, beberapa orang Cina yang berang dengan kekacauan di Manchuria, menyerang dan membunuh seorang Jepun yang tinggal di ladang sunyi berhampiran Batu Pahat. Tiada pengesahan tentang cerita ini boleh didapati di Melaka jadi saya pergi ke Batu Pahat di mana saya diberitahu bahawa ia adalah benar; seorang Jepun telah dibunuh, dan isterinya ditikam dan dipukul, tetapi tidak ada masalah politik. Lelaki yang dibunuh ialah Dango Suefuji, seorang penanam berumur 49 tahun, yang suatu ketika dahulu meninggalkan Ladang Getah Malaya di Seremban, pulang ke Jepun, berkahwin, pulang semula (ke Malaya) dan membeli ladang sendiri seluas 13 ekar di Parit Mamah, tempat sunyi, tujuh batu dari Batu Pahat. Isterinya, Puan Tauyo Suefaji, kini tinggal di Batu Pahat bersama bayinya yang berusia setahun, saya cukup bernasib baik, menemuinya dan dia memberitahu saya kisah penuh serangan di mana suaminya terbunuh dan dia ditikam. dan dipukul.
Pada suatu petang ketika kami hendak duduk makan malam." Puan Suefuji berkata. "Tiga orang Cina, salah seorang daripadanya dikenali suami saya, datang ke banglo dan bertanya sama ada mereka boleh membeli ayam. Saya mengambil lampu dan suami saya pergi ke reban ayam. Ketika dia sedang merangkak di dalam salah seorang Cina tiba-tiba menyerangnya dan menikamnya di sepuluh tempat. Dia memanggil bantuan dan orang Cina lain datang ke hadapan tetapi tidak bergerak untuk campur tangan.
"Saya mendengar suami saya berkata dalam bahasa Jepun. Bawa pistol. Saya berbuat demikian dan hendak melepaskan tembakan apabila seorang Cina meluru ke arah saya, merampas pistol dari tangan saya, menikam saya dua kali, menjatuhkan saya ke tanah dan dengan pistol itu memukul saya dengan teruk”.
"Orang-orang Cina itu kemudiannya hilang dan saya tersandung keluar untuk melihat sama ada saya boleh melakukan apa-apa untuk suami saya. Dia sudah mati. Saya berjaya mengheretnya ke dapur dan kemudian, dengan bayi saya berusia setahun, saya, bergelut melalui lalang dan belukar, walaupun terdapat bahaya harimau, ke estet Jepun berhampiran, kira-kira seperempat batu jauhnya untuk mendapatkan bantuan."
Pada 24 Ogos 1937, Orang Cina Perak telah memulakan rantaian boikot sukarela barangan Jepun dan Kastam telah mencatatkan kejatuhan besar dalam barang Jepun yang diimport ke dalam Negeri itu. Sejak boikot itu dimulakan oleh Cina tempatan pada awal bulan ini, rumah perniagaan Jepun dipercayai kehilangan sekurang-kurangnya $120,000 nilai perdagangan di Perak. Lebih 40 firma besar China di negeri ini berurusan dengan barangan am yang dahulunya mempunyai hubungan perniagaan dengan Jepun sehingga takat tiga hingga empat ribu dolar setiap bulan, kini telah berhenti menjalankan perniagaan dengan mereka.
Selain itu, banyak kedai Cina yang lebih kecil juga telah memutuskan hubungan perniagaan dengan Jepun. Dengan konflik China-Jepun berkembang menjadi perang besar, boikot barangan Jepun oleh orang Cina di Tanah Melayu semakin berlarutan. Di Siam juga, terdapat perasaan anti-Jepun yang kuat oleh sebahagian besar orang Cina. Laporan yang sampai ke Singapura menyatakan bahawa terdapat pemboikotan beramai-ramai orang Cina yang bekerja di sebuah bank Jepun di Bangkok dan terdapat pemboikotan yang meluas terhadap barangan Jepun. Akibatnya, Perdagangan British mendapat manfaat daripada boikot di Tanah Melayu.
Beberapa persatuan perdagangan di Singapura, termasuk industri basikal dan cat, telah memutuskan untuk berdagang dengan firma British. Firma-firma British mendapat perhatian yang lebih besar dan seorang peniaga menunjukkan bahawa banyak barangan British telah diturunkan harganya. Firma Continental dan Amerika juga mendapat manfaat, walaupun pada tahap yang lebih rendah.
Dalam tahun 1938, Akibat pencerobohan di China oleh Jepun, boikot anti-Jepun telah diisytiharkan oleh orang Cina di Malaya dan ini dikekalkan dan dipergiatkan sehingga akhir tahun, kata laporan itu. "Jawatankuasa Pemeriksaan" telah dibentuk oleh Jawatankuasa Tabung Bantuan untuk memastikan barangan Jepun tidak diuruskan dan langganan yang mencukupi telah dibuat kepada dana bantuan.Tindakan ini membawa kepada insiden yang berpotensi serius, tetapi pengendalian yang bijak dapat mengelakkan sebarang masalah besar.
Telinga seorang Cina malang di Sitiawan telah dipotong kerana didakwa gagal menyokong dana bantuan. Di Seremban, sebuah gerai diserbu dan gerai itu diterbalikkan kerana didakwa berniaga barangan Jepun; di Telok Anson, Kilang Mancis Hilir Perak kepunyaan seorang India yang menggaji buruh wanita Cina terpaksa ditutup sehingga buruh wanita India boleh diperolehi kerana wanita Cina itu ditakut-takutkan untuk tidak bekerja atas alasan bahawa kilang itu disokong oleh Jepun.
Dalam tahun yang sama, 12 laporan peras ugut termasuk kes seorang yang berketurunan campuran, mungkin warga Armenia dan Mesir, yang cuba memeras wang daripada orang Cina di Nilai, Negeri Sembilan. Dia menyamar sebagai orang Rusia dan mendakwa diberi kuasa untuk mengumpul dana untuk melegakan kesusahan di China. Apabila ditolak, dia mengancam untuk membakar beberapa rumah. Dia kini menjalani hukuman penjara enam bulan.
Di Kuala Lumpur seorang Hokkien, mengetahui bahawa sebuah kedai basikal disyaki menjual basikal Jepun mendakwa bahawa dia boleh melindungi kedai itu jika diberi $100. Gagal membayar jumlah ini, dia mengancam tentang apa yang akan berlaku kepada kedai dan pemiliknya. Dia juga mendapat enam bulan penjara.
"Negara ini telah menyingkirkan geng Hokkien yang telah ditangkap di Kuala Lumpur pada bulan Jun dan dibuang negeri kerana mengenakan wang "perlindungan" daripada pelacur dan penjaja," kata Pesuruhjaya Polis.
Pesaing perdagangan mengambil kesempatan daripada situasi politik untuk meneruskan penjualan barangan mereka sendiri dengan cara yang sama di mana cerita tersebar mengenai asal usul pelbagai jenama rokok. Piket besar-besaran di beberapa tempat, antaranya di Kampar, Bentong dan Rawang.
Laporan itu bermula apabila peniaga dituduh gagal memboikot barangan Jepun dan mendapati adalah wajar untuk melanggan dana patriotik China. Sangat sedikit kejadian seperti itu dilaporkan kepada polis.
"Tidak dinafikan bahawa terdapat banyak keadaan di mana tekanan dikenakan oleh orang Cina ke atas rakan senegara mereka untuk memujuk mereka membayar wang kepada satu atau lain daripada dana bantuan Cina,"
6. Langkah Anti Boikot oleh Jepun
Seorang wartawan Cina menghantar apa yang diisytiharkannya sebagai terjemahan artikel dalam "Nanyang Siang Pau Press," akhbar harian Cina yang diterbitkan di Singapura, seperti berikut:
"Sejak insiden Tsinan dan akibat terputusnya hubungan perdagangan dan ekonomi China-Jepun, perdagangan Jepun di Tanah Melayu mempunyai kesan mendalam daripada masyarakat Cina. Seperti yang telah dilihat beberapa kali dalam kertas kerja Jepun mempunyai rancangan mereka menjauhi perantara Cina dalam perniagaan dengan tujuan untuk mengambil import sendiri dan berurusan terus dengan pengguna asli."
"Difahamkan daripada sumber yang boleh dipercayai bahawa Dewan Perniagaan Jepun tempatan pada mesyuarat baru-baru ini memutuskan untuk menerima pakai langkah-langkah tertentu untuk melindungi perdagangan mereka, yang mana hanya tiga yang diketahui, seperti berikut:
- 1. Untuk melindungi pedagang Jepun di Tanah Melayu dan membolehkan mereka bersaing dengan orang Cina.
- 2. Orang Jepun yang bekerja dalam mana-mana perniagaan yang telah lama bermastautin di Tanah Melayu dan mempunyai pemahaman yang baik serta kepakaran dalam perdagangan tempatan masing-masing akan dibekalkan dengan modal untuk menjalankan perniagaan bebas.
- 3. Cara bantuan kewangan: (a.) Untuk sebuah kedai runcit besar subsidi sebanyak $3,000 akan diberikan. (b.) Kepada peniaga kain, subsidi sebanyak $5,000 akan diberikan.
"Skim ini dianjurkan khas untuk membolehkan Jepun memulakan usaha bebas dan menggalakkan mereka, menghargai semangat sentiasa berhubung dengan orang tempatan dan melakukan transaksi terus dengan mereka, yang akan berkongsi kebaikan perdagangan yang kini dinikmati oleh orang Cina. "
Kebanyakan orang Jepun beransur-ansur menutup perniagaan dan berpindah ke negara lain. Hal Ini kerana kesan boikot masyarakat Cina di Tanah Melayu susulan Perang China-Jepun pada tahun 1937. Masyarakat Cina di sini menunjukkan solidariti atau sokongan terhadap negara China dengan memboikot perniagaan Jepun, tindakan itu juga mencetuskan rusuhan. Bagi orang Jepun yang rasa terancam, mereka buat keputusan untuk menutup perniagaan dan berhijrah ke Singapura.
Sila baca untuk perincian lanjut.
https://akubudaktelok64.blogspot.com/p/pemulauan-barangan-jepun-di-tanah.html
7. Aktiviti Pengintipan bagi Pihak Tentera Jepun
Sebelum tercetusnya Perang Dunia Kedua, populasi warga Jepun di Malaya ramai terutama di negeri-negeri pantai timur dan Singapura. Ramai antara mereka datang ke Malaya sebagai pedagang, peniaga, editor akhbar, diplomat dan tidak kurang juga terdapat sesetengah mereka bekerja sebagai pelacur-pelacur kelas atasan. kerajaan Jepun sememangnya menggalakkan aktiviti perisikan tenteranya selepas tamat Perang Dunia Pertama, bahkan ianya dijalankan di seluruh Asia Tenggara.
Kegiatan perisikan Jepun atau kosaku di Tanah Melayu yang berselindung di sebalik perniagaan antara faktor yang memudahkan serangan askar negara itu semasa Perang Dunia Kedua. Pergaulan mereka dengan penduduk setempat juga memudahkan lagi kerja-kerja pengumpulan maklumat ini dijalankan kerana tidak timbul perasaan curiga, malah kehadiran peniaga-peniaga Jepun ini misalnya tukang gunting ke kawasan perkampungan disambut baik.
Di Ipoh misalnya, terdapat empat kedai gambar, tiga kedai dobi, sebuah salon dan enam buah hotel milik peniaga Jepun selain empat orang doktor gigi. Tanpa disedari, di sebalik perniagaan kedai gambar yang diusahakan orang Jepun sekitar tahun 1920, terselindung aktiviti perisikan atau pengintipan oleh ejen dari negara matahari terbit itu. Difahamkan, kedai gambar berkenaan hanya digunakan sebagai alasan atau helah 'Kosaku' (perisik Jepun) untuk mengaburi mata orang tempatan dan pihak British, yang ketika itu sudah bertapak di Perak. Selain Ipoh, perisikan ini turut dilaksanakan di Taiping, Batu Gajah dan Kuala Kangsar.
Pameran lukisan dan gambar Kelab Dai Ippo, sebuah Persatuan yang ditubuhkan oleh anak muda Jepun di Singapura yang meminati seni telah diadakan di galeri Persatuan Pemuda Jepun, Di galeri itu terdapat mempamerkan kira-kira 80 lukisan, termasuk beberapa gambar warna air, 100 gambar, dan banyak lukisan budak sekolah Jepun, yang membolehkan seseorang memerhatikan bagaimana budak lelaki Jepun kagum dengan kehidupan tropika.
Pelancong-pelancong daripada Jepun direkodkan berbondong-bondong datang ke Asia Tenggara lama sebelum Perang Dunia Kedua tercetus. Pada masa itu, ia tidak langsung diragui oleh pihak penjajah seperti Belanda di Indonesia, Perancis di Indo-China, Amerika Syarikat di Filipina dan British di Malaya. Tugas intipan dijalankan oleh perisik mereka dengan cukup baik. Daripada sekecil-kecil maklumat sehingga ke maklumat yang paling sulit, semua dikumpulkan untuk memudahkan tugas tentera Imperialis Jepun kelak. Kebanyakan daripada mereka dilengkapkan dengan mesin Cipher (mesin kod rahsia) untuk berhubung bagi menghalang British memintas pesanan mereka.
Dalam tahun 1936, G. Fraser, komander kapal pengangkut pesawat Hermes, berjenaka baru-baru ini mengenai pelancong Jepun yang suka menangkap foto amatur di "kawasan yang dipertahankan." Dia membenarkan jurugambar Jepun menaiki kapal Hermes, dan hasilnya ialah sebuah akhbar Jepun menerbitkan satu halaman penuh gambar kapal pengangkut pesawat itu-termasuk gambar senjata dan kapal terbangnya. Betapa jurukamera Jepun itu pasti menghargai gambarnya! Mereka tidak mendedahkan apa-apa rahsia rasmi.
Pada 23 September 1941, Radio Singapura mengumumkan malam tadi bahawa N.Y.K Jepun, kapal penumpang Hakone Maru, yang telah tiba di Singapura untuk mengambil rakyat Jepun yang mengosongkan Tanah Melayu, telah ditahan di Singapura,atas alasan sebagai jaminan Kapal British dibenarkan mengambil pulang rakyatnya sekitar 400 orang yang berada di Jepun. Hakone Maru, tiba di Singapura pada hari Rabu dengan 77 orang Jepun yang dipindahkan dari Bombay dan Colombo. Pada asalnya ia dijangka meninggalkan Singapura semalam dengan kira-kira 100 orang Jepun dari Tanah Melayu. Kapal pemindahan rasmi dari Jepun, kapal O.S.K. Fuzo. Maru, berada di Singapura pada 21 September 1941 dan ia dijangka membawa pergi lebih 600 orang Jepun yang dipindahkan dari Tanah Melayu.
TORA,TORA,TORA. Kemudian, pada 8 Disember 1941, berlakulah suratan takdir yang telah ditetapkan oleh Allah SWT. Bermulalah serangan Jepun ke atas Tanah Melayu. Pendudukan Jepun telah mengubah keadaan sosial di Tanah Melayu. Pada sebelumnya, masyarakat di Tanah Melayu khususnya imigran Cina hidup dalam keadaan yang baik. Namun, keadaan ini berubah setelah Jepun berjaya menguasai Tanah Melayu. Layanan buruk diberikan kepada mereka kerana Jepun dan China pernah berperang sesama sendiri. Masyarakat Cina terpaksa berpindah ke kawasan pinggir hutan dan menyelamatkan diri mereka daripada dibunuh oleh tentera Jepun.
 |
| Kod Serangan Jepun ke atas Pearl Harbour, Amerika Syarikat pada 8 Disember 1941 |
 |
| Pergerakan Tentera Jepun ketika menyerang Kota Bharu dalam tahun 1942 |
KEHIDUPAN RAKYAT JEPUN DI MALAYA SELEPAS PERANG DUNIA KEDUA
Pada 12 September 1945, Jepun menandatangani perjanjian di antara Jeneral Itagaki dan Lord Louis Mountbatten di Singapura sebagai tanda penyerahan semula Tanah Melayu secara rasminya. Kekalahan Jepun ini turut disebabkan faktor dalaman negara itu sendiri. Pada 6 & 9 Ogos 1945, bom atom telah digugurkan di Hiroshima dan Nagasaki. Pengeboman ini telah menyebabkan dua wilayah ini hancur dan binasa.
1. PERIHAL BANDUAN PERANG DAN HARTA RAMPASAN TENTERA JEPUN
Terdapat permohonan dari Ladang Jugra Land untuk meminjam banduan perang Jepun di Malaya agar bekerja dengan mereka selama 6 bulan di kebun getah dan sawit mereka. Namun pihak BMA tidak meluluskan permohonan tersebut setelah Pejabat Buruh menasihatkan mereka bahawa banduan-banduan perang Jepun itu seharusnya melakukan kerja-kerja awam sahaja. Berkenaan dengan ladang dan lombong Jepun yang diperincikan, adalah tidak mungkin untuk memulakan operasi kerana kekurangan kakitangan yang berkelayakan, tetapi adalah wajar bahawa operasi pembersihan harus dilakukan oleh buruh yang ada. Pegawai Kanan Hal Ehwal Awam telah diberi kuasa untuk mengambil buruh di estet tersebut dalam kerja-kerja pembersihan longkang, membuat jalan dan mungkin sejumlah tertentu merumput, dan dana untuk tujuan ini disediakan oleh Perbendaharaan.
 |
| Keadaan tawanan perang Jepun dikatakan tidak mendapat layanan yang sewajarnya |
Amalan membeli pakaian dan harta benda orang Jepun jelas bertentangan dengan dasar awam. Di bawah Seksyen 6(1)e, Seksyen 6(1)h atau Seksyen 6(2) Kesalahan Terhadap Pengisytiharan Angkatan Tentera, harta wasiat Angkatan termasuk pakaian dan peralatan Jepun kerana penyerahan tanpa syarat oleh Jepun secara automatik meletakkan semua peralatan dan harta Tentera Jepun kepada Angkatan Tentera yang telah diserahkan kepada mereka. Satu perintah perlu diterbitkan menjadikan ini satu kesalahan yang boleh dihukum. Tiada peralatan atau harta musuh dalam apa jua bentuk boleh dijual kepada orang ramai.
Pihak berkuasa Tentera British selepas perang telah mendapati tentera Jepun yang menyerah kalah, telah memberikan banyak masalah untuk mengawal. memberi makan, dan menampung kehidupan mereka. Jeneral MacArthur, pada tahun 1946. telah menawarkan pihak berkuasa tentera British di Asia Tenggara sejumlah besar kapal dagang lama kapal perang Jepun yang dilucutkan senjata, untuk penghantaran pulang. Keadaan uzur kapal-kapal ini menjadikan mereka tidak berguna untuk perdagangan umum selepas perang.
Pihak berkuasa tentera British menerima tawaran Jeneral Mac Arthur. Jurucakap itu berkata bahawa peruntukan perkapalan Jepun yang tidak berkualiti oleh Jeneral MacArthur telah memendekkan "beberapa tahun" tugas British menghantar pulang 750,000 tentera Jepun yang menyerah kalah yang tinggal di Asia Tenggara pada akhir perang. Jurucakap Tentera mengesahkan, sebagai jawapan kepada soalan Straits Times, bahawa semua kecuali "segelintir" kakitangan Jepun yang menyerah diri telah dihantar pulang dari Tanah Melayu dan Singapura ke Jepun. Satu-satunya orang Jepun yang tinggal di Singapura ialah penjenayah perang yang telah menjalani hukuman di Penjara Changi, 33 suspek jenayah perang, dan 21 jurubahasa, peguam, doktor dan paderi Jepun.
2. PELUPUSAN STOK DALAM PENJAGAAN HARTA
Pada 23 Februari 1946, Penjaga Harta Tanah Melayu, ibu pejabat Pentadbiran Tentera British di Kuala Lumpur, memaklumkan kepada orang ramai bahawa semua stok material yang ditemui di wilayah yang diduduki, kecuali apa yang didakwa sebagai rampasan oleh Pihak Berkuasa Tentera, hendaklah berada dalam jagaan Jabatan ini.
A. Bahan-bahan ini terbahagi kepada dua kategori utama-
- (1) Stok bahan yang diambil alih oleh Jepun, sebahagian daripadanya mungkin akhirnya dituntut oleh pemilik mereka yang sah;
- (ii) Stok bahan asal Jepun yang pasti boleh diklasifikasikan sebagai harta musuh.
B. Di mana terdapat sebarang kesukaran untuk memutuskan sama ada bahan tersebut termasuk dalam kategori (i) atau (ii) harta tersebut harus dianggap sebagai harta musuh sehingga masa dibuktikan sebaliknya.
C. Dengan kakitangannya sekarang Jabatan ini tidak dapat mengendalikan atau melupuskan stok ini, dan untuk mengatasi kesukaran ini telah diputuskan bahawa jabatan tertentu yang mengendalikan jenis bahan tertentu hendaklah bertindak untuk Penjaga dalam urusan pengumpulan dan pelupusan. Jabatan tersebut dikehendaki menyimpan inventori dan akaun yang teliti, dan hasil jualan hendaklah dibayar ke dalam akaun Penjaga. Jabatan yang setakat ini berurusan dengan pelbagai jenis bahan sebagai agensi Penjaga adalah seperti berikut:
Dalam satu dekri Lembaga Perdagangan Britain, bertarikh 28 Jun, 1952 mengatakan:
“Dalam melaksanakan kuasa yang diberikan kepada mereka oleh Perjanjian Perdamaian Jepun, 1952, dan semua kuasa lain yang membolehkan mereka bagi pihak itu, Lembaga Perdagangan dengan ini mengarahkan pelepasan daripada peruntukan perintah harta, hak dan kepentingan itu. terletak pada 28 haribulan April, 1952, di dalam United Kingdom dan kemudian dimiliki atau dipegang atau diuruskan bagi pihak mana-mana individu warganegara Jepun yang bermastautin secara berterusan dari 7 Disember, 1941, hingga 28 April, 1952, di wilayah yang tidak pernah menjadi wilayah musuh sebagaimana yang ditakrifkan oleh Akta Perdagangan dengan Musuh, 1939, selain daripada harta, hak atau kepentingan yang pada bila-bila masa tertakluk kepada Perintah yang dibuat oleh Lembaga Perdagangan di bawah Seksyen 7 Berdagang dengan Akta Musuh, 1939.”
Maka, dalam tahun 1952 juga, Britain berkata bahawa negaranya akan menjual mana-mana harta Jepun di tangannya dan memberikan hasil kepada rakyat Britain yang ditawan sebagai banduan perang oleh Jepun dalam perang itu. Langkah itu berkuatkuasa serta-merta. Mana-mana orang atau organisasi yang mengawal atau menguruskan harta Jepun atau berhutang Jepun mesti mengisytiharkannya dalam tempoh tiga bulan melainkan maklumat itu telah diberikan kepada Penjaga Harta Musuh. Sehingga tahun 1956, hanya tinggal lapan hartanah Jepun sebelum perang masih dalam tanggungjawab Penjaga Harta Musuh di Singapura, Jurucakap Pejabat Rasmi Penerima Tugas memberitahu bahawa kesemuanya diklasifikasikan sebagai harta tak alih. Daripada jumlah ini, tiga adalah hartanah yang dipegang atas kepercayaan, dua dalam pertikaian dan baki tiga akan akhirnya dijual, Jurucakap menambah beliau menganggarkan nilai lapan hartanah itu sekitar $280,000. Jurucakap itu menambah bahawa 91 hartanah Jepun, yang diambil alih oleh Kerajaan British selepas perang, semuanya telah dilupuskan. Kesemua 91 hartanah itu bernilai $6.000.000.
 |
| Antara estet dan barangan milik Jepun yang dirampas |
Setelah Tanah Melayu merdeka, masih terdengar tuntutan-tuntutan daripada rakyat Malaya mendesak agar kerajaan Jepun membayar ganti rugi atas kekejamannya semasa era Pendudukan Jepun dalam tempoh 1942 sehingga 1945. Associations of Chinese Chamber of Commerce Malaya (ACCC of Malaya) memfailkan tuntutan dengan Kerajaan Jepun untuk pampasan atas alasan berikut:
- untuk pembunuhan beramai-ramai orang awam yang tidak bersalah semasa Pendudukan Jepun di Tanah Melayu;
- untuk sejumlah besar nyawa yang terkorban dalam Kereta Api Maut di Siam;
- untuk $50 juta yang diekstrak Tentera Jepun secara paksa sebagai sumbangan daripada orang Malaya;
- Dewan Perniagaan kaum lain diminta menyokong resolusi ACCC Malaya;
- ACCC Malaya mengambil langkah segera untuk memulakan rundingan dengan Duta Besar Jepun ke Malaya, Encik Wataru Okuma:
- Dewan Perniagaan Cina di semua negeri dikehendaki mengadakan mesyuarat dan menggerakkan organisasi awam untuk menyokong tuntutan ACCC Tanah Melayu.
 |
| Senarai barangan yang dikawal oleh British Military Administration selepas perang |
Lebih satu dekad selepas tahun 1945, tidak terdapat sebarang pelaburan Jepun di Persekutuan Tanah Melayu, Borneo Utara dan Sarawak. Ini kerana ia menumpukan kepada pembinaan semula negaranya selepas Perang Dunia Kedua. Menjelang akhir tahun 1950-an, Jepun mula mengubah dasar luarnya terhadap Persekutuan Tanah Melayu, Borneo Utara dan Sarawak dari tidak aktif kepada aktif dan memulakan polisi pelaburannya.
Pada tahun 1956, setahun sebelum kemerdekaan Tanah Melayu, Visa untuk ahli perniagaan Jepun masuk ke Tanah Melayu telah dikeluarkan dengan "cukup bebas’, Syarat utama ialah pemohon mesti memuaskan hati pihak berkuasa Malaya bahawa mereka tidak mempunyai rekod jenayah perang, dan tidak bermastautin di negara ini semasa penjajahan, Pada masa ini, terdapat kira-kira 50 orang Jepun di Tanah Melayu yang memegang permit untuk perjalanan percuma sebulan.
 |
| Tora ..Nama kek gulung kesukaan kanak-kanak suatu masa dahulu yang dipopularkan oleh pelawak terkenal Mat Sentul |
Beberapa pakar perlombongan Jepun yang bekerja di lombong Tanah Melayu telah dikeluarkan dengan permit separuh kekal. Satu cadangan minggu lalu oleh Konsul Jeneral Jepun, Encik Ken Ninomiya, bahawa juruteknik Jepun boleh membantu meletakkan Tanah Melayu dalam peta perindustrian Asia Tenggara telah menimbulkan minat yang besar dalam kalangan perdagangan tempatan. Di Kuala Lumpur, Menteri Perdagangan dan Perindustrian, Dr. Ismail bin Dato Abdul Rahman, berkata beliau tidak mempunyai bantahan terhadap permohonan sebuah syarikat perlombongan British untuk membawa juruteknik Jepun untuk bekerja di lombong besi Kelantan.
Walaupun selepas merdeka Persekutuan Tanah Melayu berhubungan erat dengan British, namun Tunku Abdul Rahman tetap menjalinkan kerjasama dengan Jepun untuk mengurangkan kebergantungan dengan British. Ini didorong oleh keperluan negara untuk mendapatkan sumber alternatif bagi pembangunan ekonomi. Pelaburan Jepun dalam tempoh ini adalah berorientasi kepada pemerolehan bahan mentah dan perdagangan bagi kepentingan ekonominya. Pelaburan Jepun di Malaysia tidak berkembang pantas sehingga tahun 1970 kerana isu pampasan perang masih menjadi penghalang.
Pelaburan pertama Jepun di Persekutuan Tanah Melayu selepas perang adalah berbentuk usahasama. Melalui usahasama dengan rakan kongsi tempatan, beberapa syarikat Jepun telah melabur dalam industri makanan, tekstil dan tembikar pada akhir tahun 1950-an. Sebelum tahun 1960 terdapat hanya 15 buah firma Jepun di Malaysia. Menjelang tahun 1980-an, jumlah itu telah meningkat kepada hampir 300 buah firma dan jumlah pelaburan Jepun di Malaysia berjumlah hampir 1 bilion ringgit. Jepun juga telah menggantikan Amerika Syarikat sebagai pelabur asing terbesar di Malaysia. Dalam tahun 1960-an dan 1970-an, faktor utama menentukan pelaburan Jepun di negara-negara membangun adalah kelebihan perbandingan. Sektor perindustrian Jepun selepas Perang Dunia Kedua adalah berintensifkan buruh. Apabila pembangunan Jepun semakin pesat, kos tenaga kerja dan bahanbahan juga meningkat, dan ini menyebabkan firma-firma Jepun mula memindahkan operasi mereka ke negara-negara membangun yang mempunyai bekalan buruh yang lebih banyak dan murah berbanding modal.
Menjelang tahun 1961, terdapat usahasama Jepun dalam pembuatan ubat gigi, kepingan asbestos, barangan laut, asid gultamik dan kepingan besi. Pelaburan Jepun yang berorientasikan eksport mula mengalir masuk ke Malaysia pada pertengahan tahun 1960, menumpukan terhadap pembinaan dan pembaikan kapal, pembuatan jam, barang permainan, jentera elektrik, dan bahagian serta komponen elektrik. Projek-projek pelaburan Jepun ini dijalankan oleh konglomerat utama Jepun, biasanya sebagai usahasama dengan pemilik tempatan daripada dimiliki mereka sepenuhnya. Pelaburan Jepun dalam usahasama mula meningkat pada akhir tahun 1960-an.
Terdapat hanya kira-kira lapan usahasama pada tahun 1962, termasuk Malayawata Steelmill, tetapi dari akhir tahun 1960-an, usahasama Jepun meningkat pesat. Pada tahun 1965, terdapat 22 usahasama di mana antaranya 13 dalam sektor perindustrian dan selebihnya dalam sektor perlombongan, pada tahun 1969 terdapat 46 usahasama dan ia meningkat kepada 189 usahasama menjelang 31 Mac 1970. Kebanyakan syarikat Jepun adalah dalam sektor pembuatan. Firma-firma Jepun terlibat dalam sektor petroleum dan kimia, keluli dan lainlain logam, produk kayu, makanan, tekstil, elektrik dan elektronik, industri mesin pengangkutan. Tumpuan pelaburan Jepun terarah kepada pemprosesan sumber asli bagi membekalkan input untuk industri Jepun.
Hubungan ekonomi Malaysia dan Jepun diteruskan semasa zaman pentadbiran Tun Abdul Razak apabila Bantuan Pembangunan Rasmi (ODA) Jepun disalurkan ke Malaysia bagi membiayai sebahagian besar projek pembangunan negara. Hubungan ekonomi Malaysia dan Jepun diperkukuhkan lagi semasa zaman pentadbiran Tun Hussein Onn melalui penubuhan Persatuan Ekonomi Malaysia-Jepun (MAJECA) dan Persatuan Ekonomi Jepun-Malaysia (JAMECA). Kesinambungan pemikiran Pandang Ke Timur yang diteruskan oleh ketiga-tiga orang Perdana Menteri ini menyaksikan Jepun muncul sebagai pelabur asing terbesar Malaysia apabila Tun Dr. Mahathir Mohamad mengambil alih kepimpinan negara.
Pendatang awal Jepun ini kerap terlibat dalam pelacuran dan perniagaan yang berkaitan yang menyokong perdagangan seks dan rumah pelacuran. Ramai orang Jepun menetap di bandar-bandar besar seperti di Singapura, Kuala Lumpur, Pulau Pinang, Ipoh dan Seremban. Masyarakat Jepun yang ‘kecil tetapi penting’ dianggap sebagai salah satu orang Asia yang paling dihormati dalam hierarki kaum Tanah Melayu.
Jepun mula tertarik dengan pelaburan di Tanah Melayu berikutan ledakan harga getah dunia pada tahun 1909-1911. Persaingan tidak seimbang daripada British semasa Perang Dunia Pertama menyebabkan kerajaan Jepun dikenakan tekanan oleh pelbagai kumpulan yang mempunyai kepentingan untuk mengambil tindakan terhadap sekatan yang dikenakan ke atas aktiviti penanaman getah mereka. Perkembangan turun naik industri getah selepas Perang Dunia Pertama dan juga kesukaran mendapatkan sumber bauksit tidak menggalakkan sebarang perkembangan pelaburan dalam dua industri ini daripada Jepun.
Pelaburan Jepun tidak memberikan kesan besar terhadap industri penanaman getah dan bauksit di Tanah Melayu, namun sebaliknya, berlainan pula dengan pelaburan perikanan dan bijih besi Jepun. Nelayan Jepun mempelopori industri perikanan di Tanah Melayu hasil kemajuan industri perkapalan Jepun. Pelaburan bijih besi Jepun membantu dalam memajukan industri keluli dan besi di Jepun. Lombong besi Jepun menyumbang kepada pembangunan Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu dengan mewujudkan sumber pendapatan baru dan juga membantu British dalam membangunkan ekonomi Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu. Ini menyebabkan tiada halangan dari British ke atas aktiviti perlombongan Jepun.
Sikap dan dasar-dasar kerajaan kolonial dalam mengehadkan jenis-jenis pelaburan Jepun di Tanah Melayu sememangnya wujud. Semasa era kolonial, sementara industri bijih timah kekal dimonopoli British, konflik antara British dan Jepun tertumpu dalam industri getah. Nelayan tempatan di Tanah Melayu pula tidak dapat bersaing dengan nelayan Jepun dalam sektor perikanan. Nelayan tempatan di Tanah Melayu tidak dapat bersaing dengan nelayan Jepun kerana nelayan Jepun menggunakan kapal berenjin dan kemudahan mengawet manakala nelayan tempatan masih menggunakan perahu.
Pendudukan Jepun adalah masa yang menyusahkan rakyat, baik dari segi mental mahupun fizikal. Rakyat juga menderita kerana mereka tidak mempunyai akses kepada makanan. Kebanyakan rakyat makan nasi hanya sekali sehari. Selebihnya, bergantung pada ubi kayu. Ramai orang diseksa oleh Jepun dan dipaksa menjadi buruh tanpa gaji. Mereka juga dipaksa minum air sabun. Ramai yang terkorban jika tidak mematuhi arahan. Ujian berakhir apabila British kembali merampas negara, dan keadaan menjadi lebih baik apabila negara kita mencapai kemerdekaan pada Ogos 1957.
Hubungan Malaysia dan Jepun sangat erat, misalnya Jepun terlibat secara langsung dalam memberi bantuan kewangan kepada Malaysia dalam perlaksanaan rancangan DEB. Jepun juga telah memberi pinjaman dalam perlaksanaan Rancangan Malaysia Pertama, Kedua dan Ketiga. Tun Hussein Onn menzahirkan keyakinan bahawa Jepun akan terus membantu pembangunan negara. Malahan janji Zenko Suzuki bahawa Kredit Yen akan diberikan untuk Rancangan Malaysia Keempat sangat dihargai oleh kerajaan. Jepun sebagai sebuah negara maju yang bergantung kepada sumber bahan mentah daripada Malaysia, sudah tentu akan mendapat manfaat daripada pembangunan ekonomi negara. Tun Hussein Onn juga menyatakan Jepun merupakan rakan dagangan terbesar Malaysia, yang meliputi 21 peratus daripada jumlah eksport keseluruhan negara Jepun dan 23 peratus daripada jumlah import keseluruhan negara. Jepun muncul sebagai pelabur asing terbesar Malaysia apabila Tun Dr. Mahathir Mohamad mengambil alih kepimpinan negara.
Konsep persamaan dalam Islam perlu diasaskan kepada kenyataan bahawa kejadian manusia yang pelbagai etnik, bangsa dan keturunan adalah satu fitrah kehidupan yang perlu diterima oleh setiap insan. Malah kepelbagaian etnik, bangsa dan keturunan yang tentunya melahirkan kepelbagaian budaya, gaya hidup, corak pemikiran serta kepercayaan dan keyakinan menjadikan hidup ini begitu indah untuk dikongsi bersama. Apa jua kesilapan, kesalahan serta jenayah yang dilakukan oleh mereka perlu diselesaikan, sama ada dengan melaksanakan hukuman yang ditetapkan atau dihukum mengikut kepercayaan atau keyakinan pegangan mereka. Ia bergantung kepada situasi bagaimana keyakinan manusia kepada agama yang dianuti. Islam tidak sekali-kali membenarkan sebarang bentuk permusuhan berlaku hanya kerana berbezanya bangsa dan etnik atau lantaran berlainan keturunan dan warna kulit.
Lebih-lebih lagi apabila kelompok majoriti menindas atau meminggirkan kelompok minoriti dalam arus pembangunan negara. Islam melihat permusuhan kerana perbezaan warna kulit atau berlainan etnik mampu menghuru-harakan masyarakat serta menghancurkan keharmonian hidup umat manusia. Malah, demi keharmonian hidup dan kesejahteraan masyarakat manusia, Islam dari awal-awal lagi tidak mengizinkan sebarang bentuk seruan perkauman, iaitu seruan menolong bangsa dan juga etnik sendiri yang menzalimi bangsa dan etnik lain.
Walaupun orang Melayu mendapat keistimewaan seperti yang termaktub dalam perlembagaan, ia tidak melalui rampasan harta orang bukan Melayu, sebaliknya mendapatkannya daripada tambahan kepada ekonomi keseluruhan. Begitu juga, pelaksanaan terhadap keistimewaan orang Melayu ini tanpa menjejaskan kedudukan ekonomi, politik dan pendidikan serta politik orang bukan Melayu, malah dalam sektor ekonomi dan pendidikan, mereka lebih baik daripada orang Melayu. Begitu juga dengan kedudukan Islam. Walaupun Islam adalah agama Persekutuan, agama lain bebas diamalkan di Malaysia secara harmoni.Wallahualam.
BACAAN LUAS:
Klik Pautan-pautan di bawah untuk membaca keratan akhbar yang terpilih:
PULAU PINANG
The Straits Times / Article 22 January 1942 The Straits Times / Article 21 September 1937 The Straits Budget / Article Japanese Returning To Motherland. 23 September 1937 Malaya Tribune / Article 26 April 1946 The Straits Times / Article 60 Japanese experts here for salvage operations 31 October 1961 Pinang Gazette and Straits Chronicle / Article ANTI -JAPANESE POSTERS IN PENANG. 11 May 1928 Malaya Tribune / Article Sensational Arrest Of Japanese 26 August 1939 Pinang Gazette and Straits Chronicle / Article JAPANESE DESTROYER REPORTED SUNK 24 August 1937 Morning Tribune / Article Japanese On False Information Charge 26 September 1940 The Straits Times / Article 6 October 1963 The Straits Times / Article 20 March 1947 The Straits Times / Article Bomb Found Near Penang Town Hall 29 December 1948 The Straits Budget / Article 27 March 1947 The Straits Times / Article 8 October 1945 The Straits Times / Article A JAPAN-MALAYSIA 'FRIENDSHIP' PLAN 16 October 1964 The Straits Budget / Article A JAPAN-MALAYSIA ‘FRIENDSHIP’ PLAN 21 October 1964 Malaya Tribune / Article 26 July 1946 The Straits Times / Article JAP CONSUL TRAVELS 500 MILES—TO SEE SUNSET 8 April 1954 Malaya Tribune / Article 26 September 1940 The Singapore Free Press / Article 31 August 1946 The Straits Budget / Article PENANG CHINESE PLEDGE JAPANESE BOYCOTT 25 May Pinang Gazette and Straits Chronicle / Article 15 June 1925 The Singapore Free Press / Article
4 May 1957 The Straits Times / Article, Illustration QUEENLY WELCOME FOR A CHARMING VISITOR 18 March 1962 |
IPOH
The Singapore Free Press / Article 24 June 1947 The Singapore Free Press and Mercantile Advertiser (1884-1942) / Article 5 August 1935 The Straits Times / Article TENNIS STARS JAPANESE TO TOUR MALAYA 4 August 1935 The Straits Echo (Mail Edition) / Article 2 October 1923 30 September 1909 The Straits Times / Article 21 September 1945 Pinang Gazette and Straits Chronicle / Article 30 September 1909 Pinang Gazette and Straits Chronicle / Article CHANGE OF ADDRESS NOT NOTIFIED 17 February 1939 The Straits Times / Article, Illustration Japanese team starts work on $30,000 scenic garden 12 November 1962
The Straits Times / Article 17 October 1946 Shonan Times (Syonan Shimbun) / Article 8 December 1942 The Straits Budget / Article 7 February 1968 - Shonan Times (Syonan Shimbun) / Article Japanese Firm To Open Iron Mine In Perak 28 November 1942 The Straits Times / Article Anti-Japanese Flare-Up In Ipoh 31 July 1938 Malaya Tribune / Article WHAT DO YOU KNOW ABOUT THESE JAPS? 27 June 1947 The Singapore Free Press and Mercantile Advertiser (1884-1942) / Article 30 September 1909 The Straits Times / Article 15 January 1953 Malaya Tribune / Article ANTI-JAP DEMONSTRATION IN IPOH 1 August 1938 Singapore Standard / Article, Illustration Jap Goods Will Be Welcomed In Ipoh 18 September 1951 Pinang Gazette and Straits Chronicle / Article 29 September 1923 The Singapore Free Press and Mercantile Advertiser (1884-1942) / Article 28 June 1928 The Straits Times / Letter BOMB BID TO KILL GEN. PERCIVAL 4 March 1962 The Straits Times / Article 26 August 1946 The Straits Times / Article MORTELL vs. SAKAMOTO. To Have Third Fight At Kuala Lumpur. 30 July 1937 The Straits Budget / Article Japanese Goods Must Not Be Burned. 11 August 1938 The Straits Times / Advertisement Page 18 Advertisements Column 4 1 April 1968 Malaya Tribune / Article 11 March 1918 The Straits Times / Article, Illustration Stalwart calls it a day after half century 12 May 1984 The Straits Times / Article 12 October 1948 The Straits Times / Article 21 May 1936 The Straits Budget / Article 14 October 1948 The Straits Times / Article 31 May 1946 The Straits Times / Article, Illustration Chong applies for second Japanese rider 1 November 1989 The Straits Times / Article 2 December 1910 Straits Echo / Article 28 October 1911 Straits Echo / Article 30 September 1909 |
KUALA LUMPUR
The Singapore Free Press and Mercantile Advertiser (1884-1942) / Article EVADED DUTY ON CORONATION GOODS 28 April 1937 The Straits Times / Article ROAD SIGN TO 'KUARA RUMPUR' HAS MANY PUZZLED 30 October 1959 The Business Times / Article
18 May 1990 Indian Daily Mail / Article Jap War Criminals To Parade For Identification 27 September 1946 Shonan Times (Syonan Shimbun) / Article Selangor Malays Reaffirm Loyally 4 December 1942 The Straits Times / Article 14 July 1981 The Straits Times / Article 19 April 1937 Pinang Gazette and Straits Chronicle / Article 7 August The Straits Times / Article 21 November 1937 Pinang Gazette and Straits Chronicle / Article 6 August 1908 Pinang Gazette and Straits Chronicle / Article 8 August 1908 The Straits Times / Article, Illustration
11 August 1975 Eastern Sun / Article
27 October 1968 The Straits Times / Article JAPANESE INSPECTOR FOUND HANGING 2 May 1941 The Straits Budget / Article 4 March 1964 Malaya Tribune / Article, Illustration SINGAPORE JAPANESE COMMUNITY'S SPORTS 24 June 1937 The Straits Budget / Article 8 August The Straits Budget / Article COLONY PIECEGOODS TRADE DIVERTED. 9 November 1933 The Straits Times / Article 28 March 1960 The Business Times / Article, Illustration
6 January 1990 The Straits Budget / Article 22 April The Straits Times / Article Jap Killer Pleads He Could Not Use Sword 4 December 1947 The Straits Echo (Mail Edition) / Article 7 October 1931 The Straits Times / Article Japanese city councillors on tour 3 February 1962 The Singapore Free Press and Mercantile Advertiser (1884-1942) / Article 31 May 1938 The Singapore Free Press / Article REMAINS OF 250 JAPANESE TO BE REBURIED IN NEW GRAVES 17 September 1960 The Straits Times / Article 21 October 1946 The Straits Times / Article 21 August 1958 Singapore Standard / Article, Illustration 3 April 1959 The Straits Times / Article 10 August 1946 Shonan Times (Syonan Shimbun) / Article 'Japanese Practise What They Preach 8 December 1942 The Straits Times / Article BRITAIN'S PIECEGOODS TRADE IS INCREASING 5 November 1933 The Straits Times / Article Blood debt: Japan to send an envoy 19 October 1963 The Singapore Free Press and Mercantile Advertiser (1884-1942) / Article 20 April 1937 Pinang Gazette and Straits Chronicle / Article 28 April 1937 Pinang Gazette and Straits Chronicle / Article 19 April 1937 Sunday Standard / Article
18 May 1958 The Straits Chronicle / Article War Criminal Trials Open In K. Lumpur 28 January 1946 Pinang Gazette and Straits Chronicle / Article 31 December 1932 Eastern Sun / Article
9 November 1968 The Straits Times / Article, Illustration KIMONO GIRLS IN FOR SONG AND DANCE TOUR 16 January 1963 Singapore Standard / Article
7 November 1958 The Straits Times / Article MORTELL vs. SAKAMOTO. To Have Third Fight At Kuala Lumpur. 30 July 1937 New Nation / Article
19 July 1978 The Singapore Free Press and Mercantile Advertiser (1884-1942) / Article 20 November 1936 The Straits Times / Article 19 November 1936 The Business Times / Article
3 August 1977 |
KLANG
The Straits Budget / Article JAPANESE INSPECTOR FOUND HANGING 8 May 1941 The Straits Times / Article, Illustration The Rising Sun in the Klang Straits 2 September 1969 The Straits Budget / Article RENT BOARD EXTENDS CINEMA TENANCY 30 January 1947 Pinang Gazette and Straits Chronicle / Article 30 July 1940 Malaya Tribune / Article KLANG GOVT. SERVANTFOUND HANGING 5 May 1941 Indian Daily Mail / Article, Illustration 8 September 1954 The Straits Times / Article 5 March 1994 The Singapore Free Press / Article 4 July 1947 The Straits Times / Article
8 January 2005 The Straits Times / Article
24 December 1981 The Straits Times / Article, Illustration Japanese shoe imports harm local manufacturers 10 June 1958 |
RUJUKAN:
